Foutje, bedankt

De Winter is in aantocht

 

We hebben het in de zomer en nazomer zo druk gehad, dat we domweg geen tijd hadden om reparaties bij mensen thuis op te halen. Maar nu we in de herfst zitten, de winter nadert en mensen meer thuis blijven, hebben we besloten deze service weer op te pakken.  Van oktober tot en met maart halen we voor € 10,00 een fiets op die klanten gerepareerd willen hebben. Misschien is dit wel iets dat we elk jaar zo gaan doen.

 

Klacht

Komt een klant de winkel binnen. Hij heeft de week daarvoor zijn fiets bij ons laten repareren. ‘Ik heb een klacht’ zegt hij. Het is nooit leuk om klachten te krijgen, maar het komt voor, natuurlijk. ‘Vertel, wat is de klacht?’ ‘ Jullie hebben vorige week mijn fiets gerepareerd, en dat hebben jullie zo geweldig goed gedaan, dat ik er nu pas achter gekomen ben op wat een rot fiets ik al die jaren gereden heb.’ Achter zijn rug haalt hij een cadeautje voor ons te voorschijn. Graag meer van dit soort klachten 🙂

 

 

Foutje en dan? 

Staat een jongen bij ons voor de winkel. Hij is nog niet eerder bij ons geweest. ‘Kunnen jullie mijn binnenband vervangen?’ vraagt hij. Terwijl hij naar zijn fiets wijst,  klettert de fiets om en breekt de onderkant van de kettingkast. Balen. Ik kijk naar zijn band en zie dat de buitenband heel slecht is. Ik stel voor niet alleen de binnenband, maar ook de buitenband te vervangen. Hij gaat er mee akkoord. ‘Je kunt er wel op wachten’ zeg ik tegen hem ‘we doen dit even tussendoor. Wil je ondertussen een kopje koffie.’ De jongeman vindt het helemaal geweldig en ondertussen fixen we zijn fiets. ‘Ik vind jullie echt een aanrader’ zegt hij bij het weggaan. ‘s Avonds bij het opmaken van de kas ontdekken we dat we alleen de binnenband vervangen hebben, maar dat hij wel de rekening betaald heeft voor een binnen- en buitenband. Normaal maken we een opdrachtbon, waarop we precies schrijven wat we doen, maar omdat we even tussendoor deden, ontbrak de bon. We noteren ook altijd het telefoonnummer van de klant, voor het geval we vragen hebben of als de reparatie duurder uitvalt. Maar ook dat hadden we niet. Wat nu? Geen naam, geen telefoonnummer. We wisten alleen wel het merk van zijn fiets, een Altra. En dat de onderkant van zijn kettingkast kapot was. En oh ja, we wisten nog iets. De fiets staat altijd buiten en hij woont bij wooncontainers in Amersfoort. Het is iets, maar het voelde als een speld in een hooiberg. De dag erop zijn we op zoek gegaan bij wooncontainers. Er blijken er 200 vlakbij de Amsterdamse weg te staan. Met een zee aan fietsen die allemaal buiten staan. Kijken, speuren, kijken, aangekeken worden, maar niks vinden. En ja, dan toch! De Altra met de kapotte kettingkast.

 

 

‘Weten jullie misschien van wie deze fiets is?’ vroegen we de jeugdige passanten. Nee, niemand kende de fiets. Maar whatsapp groepen doen wonderen. En natuurlijk het briefje dat we aan zijn fiets gehangen hebben. De volgende dag kwam hij bij ons terug en vervingen we alsnog zijn buitenband. Gelukkig.