Zal je het net zien. Hebben we het superdruk, krijgen we om beurten corona. Op een gegeven moment zaten zowel Ton als Dennis, de twee vaste krachten, thuis. Wat te doen? De tent sluiten? Nee hoor, zeiden de vrijwilligers Salim en Ronald, wij houden de zaak wel draaiend. En dat deden ze, en hoe. Een gouden koppel. Salim is de technicus, Ronald is heel goed met klanten. Op de achtergrond stond onze eerste fietsenmaker Dennis paraat om telefonisch technische ondersteuning te geven. En we schakelden de telefoon door, zodat Ton voor receptionist kon spelen. En zo lukte het ons. Geweldig mannen, goed gedaan.
Salim en Ronald, de ‘nieuwe directie’
Grote getallen
Wat betekenen deze getallen? Dit zijn de fietsen die klanten bij ons besteld hebben. Op het hoogtepunt waren dat er 44. 44 Fietsen die wij nog moesten opleveren. Aanvankelijk schoot het niet hard op, doordat we om beurten ziek uitvielen. Maar toen we dat eenmaal overwonnen hadden, en zeker toen Dennis weer aan de slag kon, leverden we fiets na fiets op. Soms verkochten we op een dag 3 fietsen, maar maakten we met zijn allen 5 fietsen. Kijk, dan liepen we weer twee fietsen in. Terwijl ik dit schrijf staat de teller op 21. Het moment komt dichterbij dat we ook weer reparaties aannemen. Maar eerst maar eens even op de been blijven 🙂
Testcircuit
Elke fiets die we opknappen testen we uit op ons ‘testcircuit’ voor onze deur. Want pas als je er op fietst, ontdek je of er nog iets aanloopt, of de versnelling het goed doet en of de remmen in orde zijn. Zelfs de kleinste fietsjes proberen we uit.
Hier onze Noy op een kinderfietsje. Noy heeft al een tijdje geleden een betaalde baan in de zorg gevonden, maar ze vindt het fietsenmaken zo leuk, dat ze eens per week nog lekker bij ons blijft werken. Geweldig Noy, we zijn blij met je.
Het is een gekkenhuis bij fietsenmakers. We horen het van alle fietsenmakers om ons heen. Alsof iedereen tegelijkertijd een fiets komt kopen, of zijn fiets wil laten repareren. Bij ons is dat niet anders. Op de foto staan fietsen die mensen al bij ons gekocht hebben, maar die we nog op moeten knappen. De wachttijd is inmiddels opgelopen tot 3 weken. En tussendoor komen dan nog de reguliere reparaties. Soms kleine reparaties, maar soms een reparatie waar onze fietsenmakers een dag mee bezig zijn. Dat verkort de wachttijd voor de verkochte fietsen allerminst. Daarom hebben we het gekke besluit genomen om tijdelijk geen reparaties meer aan te nemen. We kunnen het werk gewoon niet aan en we hebben onvoldoende ruimte in de werkplaats om alle fietsen een plek te geven. En nogmaals, het is een tijdelijke stop. Zo gauw we de rij fietsen weer tot een normale proportie hebben teruggebracht, pakken we de reparaties weer op.
Unieke banden
Op het eerste gezicht lijkt er niets bijzonders aan de hand met deze fiets. Leuk kleurtje velgen, maar maar maakt dat de fiets nou zo bijzonder? Nee, dat is het niet. Zoek het ventiel bij de banden. Je kunt lang zoeken, want deze banden hebben geen ventiel. Ze hebben geen binnenband en zijn gemaakt van een verend materiaal, zodat je er toch lekker op kunt fietsen. Nooit meer lekke banden. Handig toch!
Relatieborrel
Foto: Ellen Molenaar, Leergeld
De Stichting Leergeld, een belangrijke klant van ons, nodigde ons uit voor een relatieborrel met burgemeester Bolsius en verschillende partners van de Stichting. Armoedebestrijding stond centraal in deze bijeenkomst in het Berghotel en dan vooral hoe de verschillende partijen beter kunnen samenwerken. In die hoedanigheid was, naast de burgemeester, ook wethouder Nadya Aboyaakoub-Akkouh aanwezig ( rechts op de foto). Zij heeft o.a. het armoedebeleid in haar portefeuille. De Fietswerkplaats is hierin beleidsmatig geen partij. Wij zorgen voor goede en betaalbare fietsen, dat is ons doel. Zodat kinderen uit armere gezinnen niet hoeven lopen, maar weer met de fiets naar school kunnen. En daar zijn we hartstikke trots op.
We wisten het al een half jaar geleden. Lars kondigde toen in een gesprek aan dat hij verder wilde kijken. Hij had zijn zinnen gezet op een baan bij de NS als treinmonteur. Twee weken geleden had hij een testdag. Aan het eind van de testdag had hij een evaluatie en Lars vertelde dat er nog eens over na wilde denken. Maar daar zagen de NS medewerkers niks in. Ze waren zo enthousiast over hem, dat ze hem niet lieten gaan, voordat hij het contract getekend had. En dat deed hij. Eind augustus gaat hij beginnen met de tweejarige opleiding. Geweldig. Dat hebben de talentenscouts van de NS goed gezien. Hij is een perfectionist, betrouwbaar en leergierig. En steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen. De NS is een groot bedrijf, uitdagingen genoeg. Voor ons is het natuurlijk wel even slikken, zo’n loyale collega willen we helemaal niet kwijt. Maar Lars, het is je gegund. Van harte!
De afgelopen week stond dit bordje op onze balie. Aan klanten die afrekenden vroegen we op het kleine belletje aan de rechterkant te drukken. En dat deden ze allemaal. Vervolgens klonken van alle werktafels instemmende fietsbellen. Een prachtgeluid. Steeds weer wensten niet alleen de klanten, maar ook de collega’s Lars succes. En er gebeurde meer. Want de klanten wilden weten wat Lars precies ging doen, hoe hij het allemaal voor zich zag. Steeds opnieuw ontspon zich een gesprek over zijn nieuwe werk. We hebben het niet gefilmd, want Lars wil niet graag in beeld, maar het zou anders een pracht spotje voor de NS geworden zijn. Heel veel plezier en succes Lars op je nieuwe werkplek!
De klant heeft altijd gelijk
Komt een boze vader de winkel binnen. De omafiets van zijn zoon trapte plotseling door en zijn zoon was bijna onder een vrachtwagen gekomen. Dat is natuurlijk schrikken.
We onderwierpen de fiets aan een eerste inspectie maar konden niks geks ontdekken. De ketting lag er gewoon op, het tandwiel was niet versleten. Het gaat hier om een gewone fiets met terugtraprem. Daar kan eigenlijk niks aan kapot. We reden er op weg, trapten zo hard we konden, we testten de rem uitgebreid, maar alles functioneerde uitstekend. Niet één keer, maar wel tien keer. Dus we vertelde de vader dat het doortrappen niet mogelijk was, dat we de klacht van zijn zoon niet konden begrijpen, maar dat we desondanks de fiets na zouden kijken. Ik stapte op de fiets, wilde naar binnen rijden, en op dat moment trapte de fiets door. Wauw, ik (Ton) trok wit weg. Het kon dus toch! Het maakt ook weer duidelijk wat voor een verantwoordelijk werk we hebben. Dennis heeft de naaf uit elkaar gehaald en ontdekte dat er een lager kapot was. Waarschijnlijk heeft die er voor gezorgd dat het mechaniek niet 100% betrouwbaar was. En onze les die we hieruit geleerd hebben: Neem klachten serieus, de klant heeft altijd gelijk.
De natuur groeit en bloeit op de Zwaaikom
De Fietswerkplaats gaat natuurlijk over fietsen. Tegelijkertijd willen een fijne omgeving om in te werken. Daarom leggen we steeds meer groen aan. Soms in overleg, soms een beetje stiekem. 🙂 We hebben inmiddels een groenstrook langs het gebouw van zo’n 60 meter en ook 6 roadblocks omgetoverd tot plantenbakken. Maar ja, wie A zegt moet ook B zeggen. Dat betekent dat wie het groen aanlegt, het ook moet onderhouden. En ja, dat is veel werk. Tot nu toe doet De Fietswerkplaats al het werk. Wat zou het mooi zijn als we er meer bedrijven bij kunnen betrekken. Vele handen maken licht werk tenslotte. Of dat we een vrijwilliger vinden die zich opwerpt als hovenier van de Zwaaikom. Hoe mooi zou dat zijn. Voel je je geroepen? Kom langs.
Dennis heeft zijn diploma Fietstechnicus gehaald, cum laude! Dat hebben we dan ook niet zomaar voorbij laten gaan. Klanten die afrekenden aan onze balie, vroegen we om te bellen met een fietsbel die voor dat doel klaar lag. Als ze dat deden, en dat deden ze allemaal, klonken na hun eerste belsignaal, bellen vanaf alle werktafels. Een kakofonie aan bellen. Jammer dat we dit maar 1 week doen. Gefeliciteerd Dennis, geweldig.
Nieuwe verkoopmethode
De druk op onze fietsen is zo groot, dat we geen fietsen meer direct verkopen. Alle fietsen zijn uitverkocht. Verkochten we onze fietsen voorheen buiten, bij de rijklare fietsen, nu verkopen we vanaf onze eerste etage. Bij de voorraad fietsen die we nog op moeten knappen.
We overleggen met de klant over het soort fiets. Vervolgens wijzen we verschillende fietsen aan die passen bij de klant. Als de klant tot een keus komt, spreken we een prijs af en een week later staat de fiets klaar. Het is een heel andere werkwijze, maar het werkt. Als service spreken we af dat de klant pas definitief beslist om de fiets te kopen na een proefrit. Want een fiets moet lekker zitten, moet je passen. Dat voel je pas echt als je er op rijdt. Tot nu toe is het 1 keer voorgenomen dat de klant de fiets niet kocht, omdat hij toch kleiner uitviel dan gedacht. Nog dezelfde dag verkochten we de fiets aan een ander, zo snel kan het gaan.
Het Element
Het Element is VMBO-school met een beroepsgerichte leerweg. Vlak bij ons verrijst een nieuw gebouw. Leerkrachten kwamen bij ons aan de deur met de vraag of wij oefenmateriaal kunnen leveren aan de school. Fietsen om uit elkaar te halen en vervolgens weer in elkaar te zetten. Natuurlijk kunnen we dat. De eerste fietsen zijn al richting Element gegaan. ‘Als we de fietsen weer in elkaar gezet hebben en opgeknapt hebben, willen jullie ze dan weer terug voor de verkoop?’ kregen we als vraag. We konden er wel om lachen. ‘Nee’ antwoordden we ‘dat willen we niet. De kwaliteit van onze fietsen willen we voor de volledige 100% zelf bepalen.’ Daar hadden ze wel begrip voor, gelukkig. Wie weet wat zo’n samenwerking oplevert.
We hebben een grote voorraad kinderfietsen, maar door de drukte zijn ze nog lang niet allemaal af…Maar niet getreurd, kom langs en zoek en fiets uit. Dan gaan we met de fiets aan de slag. Reken op een drie weken wachttijd.
Chem ja mogu wam pomoch? (fonetisch opgeschreven). Het betekent: Waarmee kan ik u helpen? We hebben de afgelopen tijd weinig gemerkt van de Oekraïense vluchtelingen in Amersfoort, maar deze week barstte het los. We kregen bezoek van een Oekraïens gezin met 5 kinderen. Met een voucher van de Stichting Leergeld kochten ze twee fietsen bij ons. De vader kocht ook een fiets, met een gloednieuw bankpasje, waarvan ze de code nog van het papiertje moesten aflezen. Daarna kwamen drie jonge meiden zich oriënteren en vervolgens kwam de Amersfoortse Rotary die maar gelijk een bestelling plaatste van 5 fietsen. En de taal? Van de familie sprak niemand Engels. Moeder voerde het woord via een vertaalapp. Dat ging niet vlekkeloos, maar het voldeed prima. Van de drie jonge meiden sprak er één goed Engels. Zij leerde ons ook ons eerste zinnetje in het Oekraïens. Fijn dat we kunnen helpen met onze betaalbare fietsen.
Minder fijn
Vanuit De Fietswerkplaats hebben we het initiatief genomen om onze straat te vergroenen. Zo hebben we op de gele roadblocks plantenbakken gemetseld en daar vrolijke bloemen in gezet. Op de foto zie je midden in de plantenbak een blauwe plant, een Vergeet me Nietje. Mooi he! Jammer dan. De plant is er van de week uitgejat. Gewoon gestolen. Wie dat in zijn hoofd haalt weet ik niet. Echt idioot.
Goed nieuws
Onze naaste buren hebben het weer gefikst. Meneer en mevrouw Koolmees hebben hun grut deze week aan ons gepresenteerd. En dat mag er zijn. We zijn er zelf ook een beetje trots op.
We maken veel fietsen voor mensen met weinig geld. Mensen komen dan met een bon bij ons die ze hebben gekregen van de Voedselbank, de Gemeente Amersfoort, het Caritas Fonds of van de Stichting Leergeld. Zo’n bon is dan standaard € 100 waard. Maar het lukt ons niet meer om voor deze prijzen fietsen te maken. We hebben daarom de fondsen laten weten dat we onze prijzen verhogen naar € 120,00. Voor de Stichting Leergeld was dat een goede aanleiding om eens bij ons langs te komen. De Stichting Leergeld heeft al sinds een jaar een nieuwe groep vrijwilligers waar we veel mailcontact mee hebben, maar we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Dit was het goede moment. Elma kwam bij ons langs. Natuurlijk kreeg ze een rondleiding en een kopje thee. Een prettige ontmoeting. Fijn om te horen dat de Leergeld heel tevreden is over ons. De prijsverhoging vond Elma niet meer dan billijk. Ook andere leveranciers waar ze mee werken, kampen met dezelfde problemen.
Ton en Elma in gesprek
Niet in de prijzen
Fabrice en Sil van het Cals College
Oh wat had ik me er op verheugd. Twee groepen van het Farel College bogen zich over de vraag hoe het concept van De Fietswerkplaats landelijk uitgerold kan worden. Toen ook nog een derde groep van het Cals College uit Nieuwegein zich meldde, kon de pret niet op. Afgelopen woensdag was de presentatie van de verschillende plannen. Aan ons was gevraagd aanwezig te zijn. Prima natuurlijk. We maakten wel een voorbehoud, we wilden van te voren inzage in de plannen. De presentaties waren onder werktijd, dus we moesten een afweging maken. Maar we kregen geen plan onder ogen. Vlak voor tijd belden een groepje van het Farel College of we toch wilden komen, hun presentatie ging zo beginnen. Een korte uitleg over de inhoud deed me beslissen om in de auto te springen. Ik was nog precies op tijd. Dacht ik. Maar nee, alles was al afgelopen. Wat? Hoe dan? Ja, het was allemaal sneller gegaan dan ze gedacht hadden. Balen. Maar waar ging jullie presentatie dan over? vroeg ik. Nou ons project is nu afgelopen hoor, daar hebben we geen zin meer om over te vertellen. Ik geloofde mijn oren niet. Uiteindelijk kregen we de presentatie per mail toegestuurd. In hun plannen hadden ze vooral aandacht voor de plaats. Ze kozen Hilversum en vonden vlakbij de afvalreiniging een geschikte locatie om te starten. Met een in hun ogen redelijke maandhuur van € 1695,00…Van de andere twee groepjes geen spoor. Blijkbaar was deze opdracht te onduidelijk, of veel te hoog gegrepen. Voor de winnaar hadden we een prijs in petto, maar helaas geen winnaar.
Jaap is terug
Jaap sorteert
En de winnaar is? Jaap!!. Na een lang ziekbed van meer dan een jaar, is Jaap weer bij ons terug. Jaap is geen fietsenmaker. Jaap ordent, ruimt op en verzint oplossingen om alle spullen weer goed terug te vinden. Wat zijn we blij dat Jaap weer terug is. Echt waar, binnen een week zag De Fietswerkplaats er al weer een stuk opgeruimder uit. Top!
We hebben het niet eerder meegemaakt, maar afgelopen week waren we helemaal door onze heren- en damesfietsen heen. Alle fietsen waren uitverkocht. Normaal showen we onze fietsen tussen de blauwe bloembakken, maar nu viel er geen fiets te bekennen.
Wat je noemt een luxeprobleem. We verkopen de fietsen nu terwijl ze nog in de touwen hangen, dus terwijl we ze nog aan het opknappen zijn. Het zal wel met de lente te maken hebben en vast ook met de kwaliteit van onze fietsen.
Schoolproject
Twee 4 Havo groepen van het Farel College gaan ons helpen het concept van De Fietswerkplaats landelijk uit te dragen. Ze onderzoeken wat de kracht is van De Fietswerkplaats, waarbij ze zich richten op de 5 P’s: Personeel, Product, Prijs, Plaats en Promotie. We zijn heel benieuwd waar ze mee komen. We hebben er een wedstrijd van gemaakt, de winnaar krijgt een prijs.
Over een paar weken komen ze met hun bevindingen. En de winnaar is?
Julayka en Bastiaan
Dinand, Mikki, Viggo en Quint
Bijna…
Dennis heeft bijna zijn diploma rijwielhersteller. Hij moet nog een verslag inleveren en dan is het zover. Heerlijk om te weten dat we een vakman in huis hebben. En als je dan een vakman bent, dan krijg je de moeilijkste klusjes toebedeeld 🙂 Zoals het spaken van een geheel nieuw wiel, het lijkt zo makkelijk, maar probeer het maar eens. Het wiel moet niet alleen recht zijn, de naaf moet precies in het midden zitten en de spanning gelijkelijk verdeeld over de spaken. En dat zonder meetapparatuur, puur op gevoel en inzicht. Top Dennis, dat is kwaliteit.
Ja, hoe moet ik dit uitleggen… Fietsen die we moeten repareren staan met hun neus richting werkplaats en we hangen er een opdrachtbon aan. Fietsen die klaar zijn, staan met hun neus richting uitgang en er hangt een factuur aan. Fietsen die mensen ons doneren staan in een neutrale stand en er hangt niks aan. Nou stond er al dagenlang een prachtige Cortina heren transportfiets in de ‘neutrale’ stand. Lars was een week op vakantie en hem kon ik het niet vragen. Dennis was die ochtend vrij en dus kon ik ook hem niks vragen. Ik dacht wat een mooie fiets. Ik keek er eens goed naar, er hoefde maar weinig aan te gebeuren. Ik fixte de fiets en zette de fiets op Marktplaats. Direct respons. Verkocht. Omdat ik alleen was kon ik de fiets niet direct brengen, maar ik beloofde de fiets de volgende dag af te leveren. Aan het eind van de middag stapte een klant de winkel binnen. Of we zijn fiets al gerepareerd hadden en hij wees naar de Cortina. Ik kon me wel voor de kop slaan. Natuurlijk meneer, de fiets staat voor u klaar. Weg fiets. Vervolgens moest ik de klant van Marktplaats gaan bellen. Ik beloofde mijn uiterste best te doen om een vergelijkbare fiets te maken. Twee weken later was het zover. Een Cortina Milo met de juiste framehoogte. Gelukkig. Klant toch nog tevreden. Pfff, het leven van een fietsenmaker gaat niet altijd over rozen.
De Cortina Milo
Marktplaats
We hebben tijdens de vorige lockdown geleerd hoe we Marktplaats in kunnen zetten voor ons bedrijf. Dus toen er weer een lockdown kwam en we geen fietsen meer in de winkel mochten verkopen, schakelden we direct om. De vorige keer leverde we ook fietsen thuis af, maar het ging nog wel eens mis met de maten. Nu geven we zoveel mogelijk informatie over de fiets, compleet met de bijpassende geschatte lengtemaat. Met een marge van 10 cm. Het werkt geweldig. Ook weten we nu alle verschillende categorieën van Marktplaats. We passen de fietsen de we opknappen daarop aan.
Het is niet erg winstgevend, omdat we de fietsen gratis aan huis brengen, maar het houdt ons van de straat en we spelen er net quitte mee. Het levert wel geweldig veel waardering op van onze klanten. Dat zeker.
MH17
Van de meeste fietsen die we krijgen weten we het verhaal niet. De fietsen staan in de weg, zijn overbodig en mensen willen ze graag aan ons geven. Maar deze week kregen we een bijzondere fiets. Een fiets afkomstig van een meisje dat samen met haar zus, vader en moeder, 7 jaar geleden neerstortte met de MH17. Dan komt het nieuws toch wel heel dichtbij. We zullen heel goed voor de fiets zorgen, met alle liefde die we hebben.
