Auteur: ton

Grote behoefte aan kinderfietsen

Nooit eerder knapte De Fietswerkplaats zoveel kinderfietsen op voor de Stichting Leergeld als dit jaar. In voorgaande jaren maakten we zo’n 200 fietsen, dit jaar maken we er zo’n 300. De Stichting Leergeld zorgt ervoor dat ouders met weinig financiële middelen een tweedehands fiets voor hun kind aan kunnen schaffen. Zodat kinderen niet hoeven te lopen naar school of naar de sportvereniging. Vanwege de grote vraag, raken de kinderfietsen bij ons op. De actie van de ANWB  ‘Meer dan een fiets’ komt dan ook als geroepen. De ANWB roept Amersfoorters middels flyers en affiches op, overbodige kinderfietsen te doneren aan De Fietswerkplaats, het inleverpunt voor  kinderfietsen in Amersfoort. Doen! We kunnen ze heel goed gebruiken.

 

 

Nieuw concept

 

 

Een jonge vrouw rekent haar net gekochte fiets af. ‘Wat hebben jullie een prachtig concept bedacht’ zegt ze. ‘Hoe bedoel je?’ vragen we haar. ‘Ik heb zelf  uit jullie voorraad een fiets uit kunnen kiezen, die jullie perfect opgeknapt hebben. Dit is precies wat ik wil. En met drie maanden garantie, dat is toch prachtig. Ik ken geen andere winkel waar dit zo gaat’ We willen tegensputteren dat we dit concept niet echt bedacht hebben, maar dat we gewoon geen fietsen meer te koop hadden door de enorme vraag en dat dit uit noodzaak ontstaan is. Maar in plaats van tegen te sputteren vragen we haar ‘En wat voor werk doe jij?’ ‘Ik ben conceptontwikkelaar’ zegt ze. Ah, vandaar haar oog voor onze vernieuwing. In juli dachten we nog dat dit een tijdelijke verkoopmethode zou zijn, maar het is inmiddels november en tot december zijn we volgeboekt. Dat klanten hun fietsen eerst uitzoeken en twee weken later op komen halen, is misschien wel een blijvertje.

Kastanjeboom

 

We hebben al een paar jaar een kastanjeboom. Doordat hij in een grote kuip staat, kan hij niet tot wasdom komen. Daarom hebben we op de plek waar hij staat de tegels gelicht.  Toen we het witte zand daaronder wegschepten stuitten we op een harde laag. Een keiharde laag. Op de Zwaaikom heeft vroeger een spoorlijntje gelopen om auto’s te vervoeren. De ondergrond is verzwaard met een 20 cm dikke blauwe betonlaag. Dit is het hardste beton dat er bestaat. We probeerden het eerst met een klein boortje, toen met een enorme boor, maar het hielp allemaal niks. We huurden een steenbreker, en jawel nu klopten we het beton aan gort. Het kostten ons een hele middag, maar dan heb je ook wat. Nou maar eens kijken of de boom hier echt kan groeien. Wat zou dat geweldig zijn.

Een fiets met een verhaal

 

 

Elke tweede zaterdag van de maand halen we fietsen op in de stad. Dat was deze maand niet anders. Bij een adres in Rustenburg stond deze fiets voor de deur. Een man kwam naar buiten en overhandigde ons de sleutel. ‘Wat een mooie fiets meneer. Waarom geeft u de fiets weg?’ ‘Ja mooi he’ antwoordde de man. Jullie hebben de fiets een poosje geleden voor me opgeknapt. Nieuwe tandbladen, nieuwe ketting en ook het foam op het stuur is vervangen. Dat hebben jullie goed gedaan’. ‘Maar u geeft de fiets weg?’ ‘ Ja, ik ben ongeneeslijk ziek. Ik heb uitgezaaide kanker en ga snel achteruit. Ik heb geen kracht meer om te fietsen. Ik wil zeker weten dat de fiets na mijn dood goed terecht komt. Daarom geef ik hem nu vast aan jullie. Dan weet ik dat het goed komt.’ ‘Dank u wel meneer, goede reis.’

Tijdelijke stop reparaties

Het is een gekkenhuis bij fietsenmakers. We horen het van alle fietsenmakers om ons heen. Alsof iedereen tegelijkertijd een fiets komt kopen, of zijn fiets wil laten repareren. Bij ons is dat niet anders. Op de foto staan fietsen die mensen al bij ons gekocht hebben, maar die we nog op moeten knappen. De wachttijd is inmiddels opgelopen tot 3 weken. En tussendoor komen dan nog de reguliere reparaties. Soms kleine reparaties, maar soms een reparatie waar onze fietsenmakers een dag mee bezig zijn. Dat verkort de wachttijd voor de verkochte fietsen allerminst. Daarom hebben we het gekke besluit genomen om tijdelijk geen reparaties meer aan te nemen. We kunnen het werk gewoon niet aan en we hebben onvoldoende ruimte in de werkplaats om alle fietsen een plek te geven. En nogmaals, het is een tijdelijke stop. Zo gauw we de rij fietsen weer tot een normale proportie hebben teruggebracht, pakken we de reparaties weer op.

Unieke banden

Op het eerste gezicht lijkt er niets bijzonders aan de hand met deze fiets. Leuk kleurtje velgen, maar maar maakt dat de fiets nou zo bijzonder? Nee, dat is het niet. Zoek het ventiel bij de banden. Je kunt lang zoeken, want deze banden hebben geen ventiel. Ze hebben geen binnenband en zijn gemaakt van een verend materiaal, zodat je er toch lekker op kunt fietsen. Nooit meer lekke banden. Handig toch!

Relatieborrel

De Stichting Leergeld, een belangrijke klant van ons, nodigde ons uit voor een relatieborrel met burgemeester Bolsius en verschillende partners van de Stichting. Armoedebestrijding stond centraal in deze bijeenkomst in het Berghotel en dan vooral hoe de verschillende partijen beter kunnen samenwerken. In die hoedanigheid was, naast de burgemeester, ook wethouder Nadya Aboyaakoub-Akkouh aanwezig ( rechts op de foto). Zij heeft o.a. het armoedebeleid in haar portefeuille. De Fietswerkplaats is hierin beleidsmatig geen partij. Wij zorgen voor goede en betaalbare fietsen, dat is ons doel. Zodat kinderen uit armere gezinnen niet hoeven lopen, maar weer met de fiets naar school kunnen. En daar zijn we hartstikke trots op.

 

 

 

Onze Lars vertrekt!

We wisten het al een half jaar geleden. Lars kondigde toen in een gesprek aan dat hij verder wilde kijken. Hij had zijn zinnen gezet op een baan bij de NS als treinmonteur. Twee weken geleden had hij een testdag. Aan het eind van de testdag had hij een evaluatie en Lars vertelde dat er nog eens over na wilde denken. Maar daar zagen de NS medewerkers niks in. Ze waren zo enthousiast over hem, dat ze hem niet lieten gaan, voordat hij het contract getekend had. En dat deed hij. Eind augustus gaat hij beginnen met de tweejarige opleiding. Geweldig. Dat hebben de talentenscouts van de NS goed gezien. Hij is een perfectionist, betrouwbaar en leergierig. En steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen. De NS is een groot bedrijf, uitdagingen genoeg. Voor ons is het natuurlijk wel even slikken, zo’n loyale collega willen we helemaal niet kwijt. Maar Lars, het is je gegund. Van harte!

De afgelopen week stond dit bordje op onze balie. Aan klanten die afrekenden vroegen we op het kleine belletje aan de rechterkant te drukken. En dat deden ze allemaal. Vervolgens klonken van alle werktafels instemmende fietsbellen. Een prachtgeluid. Steeds weer wensten niet alleen de klanten, maar ook de collega’s Lars succes. En er gebeurde meer. Want de klanten wilden weten wat Lars precies ging doen, hoe hij het allemaal voor zich zag. Steeds opnieuw ontspon zich een gesprek over zijn nieuwe werk. We hebben het niet gefilmd, want Lars wil niet graag in beeld, maar het zou anders een pracht spotje voor de NS geworden zijn. Heel veel plezier en succes Lars op je nieuwe werkplek!

De klant heeft altijd gelijk

Komt een boze vader de winkel binnen. De omafiets van zijn zoon trapte plotseling door en zijn zoon was bijna onder een vrachtwagen gekomen. Dat is natuurlijk schrikken.

We onderwierpen de fiets aan een eerste inspectie maar konden niks geks ontdekken. De ketting lag er gewoon op, het tandwiel was niet versleten. Het gaat hier om een gewone fiets met terugtraprem. Daar kan eigenlijk niks aan kapot. We reden er op weg, trapten zo hard we konden, we testten de rem uitgebreid, maar alles functioneerde uitstekend. Niet één keer, maar wel tien keer. Dus we vertelde de vader dat het doortrappen niet mogelijk was, dat we de klacht van zijn zoon niet konden begrijpen, maar dat we desondanks de fiets na zouden kijken. Ik stapte op de fiets, wilde naar binnen rijden, en op dat moment trapte de fiets door. Wauw, ik (Ton) trok wit weg. Het kon dus toch! Het maakt ook weer duidelijk wat voor een verantwoordelijk werk we hebben. Dennis heeft de naaf uit elkaar gehaald en ontdekte dat er een lager kapot was. Waarschijnlijk heeft die er voor gezorgd dat het mechaniek niet 100% betrouwbaar was. En onze les die we hieruit geleerd hebben: Neem klachten serieus, de klant heeft altijd gelijk.

De natuur groeit en bloeit op de Zwaaikom

De Fietswerkplaats gaat natuurlijk over fietsen. Tegelijkertijd willen een fijne omgeving om in te werken. Daarom leggen we steeds meer groen aan. Soms in overleg, soms een beetje stiekem. 🙂 We hebben inmiddels een groenstrook langs het gebouw van zo’n 60 meter en ook 6 roadblocks omgetoverd tot plantenbakken. Maar ja, wie A zegt moet ook B zeggen. Dat betekent dat wie het groen aanlegt, het ook moet onderhouden. En ja, dat is veel werk. Tot nu toe doet De Fietswerkplaats al het werk. Wat zou het mooi zijn als we er meer bedrijven bij kunnen betrekken. Vele handen maken licht werk tenslotte. Of dat we een vrijwilliger vinden die zich opwerpt als hovenier van de Zwaaikom. Hoe mooi zou dat zijn. Voel je je geroepen? Kom langs.

 

 

 

 

Gediplomeerd, en hoe!

Dennis heeft zijn diploma Fietstechnicus gehaald, cum laude! Dat hebben we dan ook niet zomaar voorbij laten gaan. Klanten die afrekenden aan onze balie, vroegen we om te bellen met een fietsbel die voor dat doel klaar lag. Als ze dat deden, en dat deden ze allemaal, klonken na hun eerste belsignaal, bellen vanaf alle werktafels. Een kakofonie aan bellen. Jammer dat we dit maar 1 week doen. Gefeliciteerd Dennis, geweldig.

         

 

Nieuwe verkoopmethode

De druk op onze fietsen is zo groot, dat we geen fietsen meer direct verkopen. Alle fietsen zijn uitverkocht. Verkochten we onze fietsen voorheen buiten, bij de rijklare fietsen, nu verkopen we vanaf onze eerste etage. Bij de voorraad fietsen die we nog op moeten knappen.

 

 

We overleggen met de klant over het soort fiets. Vervolgens wijzen we verschillende fietsen aan die passen bij de klant.  Als de klant tot een keus komt, spreken we een prijs af en een week later staat de fiets klaar. Het is een heel andere werkwijze, maar het werkt. Als service spreken we af dat de klant pas definitief beslist om de fiets te kopen na een proefrit. Want een fiets moet lekker zitten, moet je passen. Dat voel je pas echt als je er op rijdt. Tot nu toe is het 1 keer voorgenomen dat de klant de fiets niet kocht, omdat hij toch kleiner uitviel dan gedacht. Nog dezelfde dag verkochten we de fiets aan een ander, zo snel kan het gaan.

Het Element

Het Element is VMBO-school met een beroepsgerichte leerweg. Vlak bij ons verrijst een nieuw gebouw. Leerkrachten kwamen bij ons aan de deur met de vraag of wij oefenmateriaal kunnen leveren aan de school. Fietsen om uit elkaar te halen en vervolgens weer in elkaar te zetten. Natuurlijk kunnen we dat. De eerste fietsen zijn al richting Element gegaan. ‘Als we de fietsen weer in elkaar gezet hebben en opgeknapt hebben, willen jullie ze dan weer terug voor de verkoop?’ kregen we als vraag. We konden er wel om lachen. ‘Nee’ antwoordden we ‘dat willen we niet. De kwaliteit van onze fietsen willen we voor de volledige 100% zelf bepalen.’ Daar hadden ze wel begrip voor, gelukkig. Wie weet wat zo’n samenwerking oplevert.

 

 

 

 

Nieuwe klanten

 

 

Chem ja mogu wam pomoch? (fonetisch opgeschreven). Het betekent: Waarmee kan ik u helpen? We hebben de afgelopen tijd weinig gemerkt van de Oekraïense vluchtelingen in Amersfoort, maar deze week barstte het los. We kregen bezoek van een Oekraïens gezin met 5 kinderen. Met een voucher van de Stichting Leergeld kochten ze twee fietsen bij ons. De vader kocht ook een fiets, met een gloednieuw bankpasje, waarvan ze de code nog van het papiertje moesten aflezen. Daarna kwamen drie jonge meiden zich oriënteren en vervolgens kwam de Amersfoortse Rotary die maar gelijk een bestelling plaatste van 5 fietsen. En de taal? Van de familie sprak niemand Engels. Moeder voerde het woord via een vertaalapp. Dat ging niet vlekkeloos, maar het voldeed prima. Van de drie jonge meiden sprak er één goed Engels. Zij leerde ons ook ons eerste zinnetje in het Oekraïens. Fijn dat we kunnen helpen met onze betaalbare fietsen.

Minder fijn

 

 

Vanuit De Fietswerkplaats hebben we het initiatief genomen om onze straat te vergroenen. Zo hebben we op de gele roadblocks plantenbakken gemetseld en daar vrolijke bloemen in gezet. Op de foto zie je midden in de plantenbak een blauwe plant, een Vergeet me Nietje. Mooi he! Jammer dan. De plant is er van de week uitgejat. Gewoon gestolen. Wie dat in zijn hoofd haalt weet ik niet. Echt idioot.

Goed nieuws

Onze naaste buren hebben het weer gefikst. Meneer en mevrouw Koolmees hebben hun grut deze week aan ons gepresenteerd. En dat mag er zijn. We zijn er zelf ook een beetje trots op.